و من  دارم جلو میرم مثل تیری که از چله ی یه کمان رها شده باشه

با یه سرعت زیاد   ولی بعضی وقتا خیلی کم  شاید برای چند ساعت

مثل یه مرداب میشم که راکت و ساکته و تو اون لحظات کم می آرم

ولی دارم میرم و مهم رفتنه و حرکت کردنه و.....

من به رفتن قانعم